Odeljenje za borbu protiv nasilja u porodici, koje je u maju 2015. godine formirano u Prvom osnovnom javnom tužilaštvu u Beogradu, pored Odeljenja za opšti kriminal, Privrednog odeljenja i Odeljenja za sprečavanje građenja bez građevinske dozvole, beleži odlične rezultate. Ovo odeljenje doprinelo je efikasnijoj primeni Zakona o sprečavanju nasilja u porodici koji je stupio na snagu dana 01.06.2017. godine, sve zahvaljujući postupajućim zamenicima koji su specijalizovani za predmetnu materiju. U okviru Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici ostvarena je multisektorska saradnja na najvišem nivou između ovog Tužilaštva, Centra za socijalni rad, Ministarstva unutrašnjih poslova, zdravstvenih ustanova i drugih državnih organa, a sve u cilju što bržeg otkrivanja i prepoznavanja nasilja, kao i pružanju zaštite oštećenima. Takođe, dana 09.05.2016. godine u Prvom tužilaštvu u Beogradu počela je sa radom Služba za informisanje oštećenih lica i svedoka, koja je oformljena na predlog Republičkog javnog tužilaštva, i jedina je u osnovnom tužilaštvu, a postoji i u svim Višim javnim tužilaštvima u Srbiji.

            Međutim, osnivanje Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici, a pogotovo usvajanje i implementacija Zakona o sprečavanju nasilja u porodici, multisektorska saradnja svih nadležnih državnih organa na najvišem nivou, kao i sve efikasnije delovanje postupajućih zamenika javnog tužioca kako na bržem otkrivanju učinilaca i prepoznavanju nasilja, tako i na sprečavanju nasilja u porodici preventivnim delovanjem na moguće učinioce krivičnih dela, kao i osnivanje Službe za informisanje oštećenih lica i svedoka, te pružanje zaštite oštećenim licima, odnosno žrtvama, doneli su i određene zloupotrebe.

Naime, u praksi postoje slučajevi lažnog prijavljivanja kao i lažnog svedočenja u vezi sa nasiljem u porodici. Navedene radnje su inkriminisane i predstavljaju krivično delo Lažno prijavljivanje iz člana 334. Krivičnog zakonika i krivično delo Davanje lažnog iskaza iz člana 335. Krivičnog zakonika. Razni su motivi za ovakvo postupanje članova porodice, najčešće su to neke lične osvete, moguće ucene radi ostvarivanja neke materijalne koristi, nezadovoljstva zbog kršenja obećanja člana porodice da će prestati da konzumira alkohol ili psihoaktivne supstance, dok je kod bračnih partnera često i preljuba motiv za lažno prijavljivanje ili lažno svedočenje. Takođe, usled ovakvog ponašanja članova porodice često dolazi do zloupotrebe dece, a u većim porodičnim zajednicama moguće su zloupotrebe i od strane tazbinskih srodnika, kao i od pobočnih krvnih srodnika.

Ukoliko se tokom izvođenja dokaza u postupku zbog krivičnog dela Nasilje u porodici iz člana 194. Krivičnog zakonika utvrdi da je u konkretnom slučaju došlo do lažnog prijavljivanja ili lažnog svedočenja, te da je postojala namera lica koje je lažno prijavilo delo ili dalo lažni iskaz, kao i da navedene radnje nisu preduzete usled opravdanog straha potencijalne žrtve ili percepcije oštećenog lica, ovo tužilaštvo po službenoj dužnosti započinje krivično gonjenje zbog krivičnog dela Lažno prijavljivanje iz člana 334. Krivičnog zakonika ili krivičnog dela Davanje lažnog iskaza iz člana 335. Krivičnog zakonika.

Naime, nakon podnošenja krivične prijave tim za koordinaciju, koga čini postupajući zamenik javnog tužioca, voditelj slučaja Centra za socijalni rad i nadležni policijski službenik procenjuje postojanje visine i stepena rizika, te ukoliko tim utvrdi da u konkretnom slučaju postoji visok stepen rizika, postupajući zamenik javnog tužioca sprovodi dokazne radnje kako bi utvrdio da li su u konkretnom slučaju ostvareni svi bitni elementi krivičnog dela Nasilje u porodici iz člana 194. Krivičnog zakonika. Ukoliko se u radnjama prijavljenog ne stiču svi bitni elementi navedenog krivičnog dela, to ne znači da će postojati krivično delo lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza, imajući u vidu da se u svakom konkretnom slučaju procenjuje subjektivni osećaj žrtve, što je posebno važno u slučajevima kada se kao posledica krivičnog dela Nasilje u porodici javlja ugrožavanje spokojstva ili duševnog stanja člana porodice. S toga, postojanje krivičnog dela Lažno prijavljivanje iz člana 334. Krivičnog zakonika i krivičnog dela Davanje lažnog iskaza iz člana 335. Krivičnog zakonika, je u praksi češće dokazivo kada se radi o fizičkom nasilju, npr. kada oštećeno lice tvrdi da je zadobilo povrede od starne prijavljenog na određeni način i u prilog svojih tvrdnji priloži medicinsku dokumentaciju, te u toku dokaznog postupka veštačenjem bude utvrđeno da mehanizam nastanka predmetnih povreda ne odgovara kazivanju oštećenog lica, ili ukoliko oštećeno lice navodi da je nad njim izvršeno nasilje u određeno vreme i na određenom mestu, a iz drugih izvedenih dokaza (npr. uvidom u putnu ispravu prijavljenog ili snimak sa sigurnsonih kamera) bude utvrđeno da prijavljeni nije bio prisutan u navedeno vreme na navedenom mestu.

Takođe, ukoliko prilikom samog prijavljivanja krivičnog dela nasilje u porodici dežurni zamenik na osnovu svih raspoloživih dokaza i izjava učesnika predmetnog događaja kao i prisutnih svedoka očevidaca, utvrdi da se u konkretnom slučaju radi o lažnom prijavljivanju, biće dat nalog nadležnoj policijskoj stanici da se protiv navodne žrtve podnese krivična prijava za krivično delo Lažno prijavljivanje iz čl. 334 Krivičnog zakonika. Iz napred navedenog razloga, dežurni zamenik Prvog osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu dao je nalog da se protiv M.S. (44) podnese krivična prijava zbog krivičnog dela Lažno prijavljivanje iz čl. 334 Krivičnog zakonika, a sve kako bi se smanjio broj ovakvih zloupotreba.

Otpočinjanje krivičnog gonjenja po službenoj dužnosti zbog krivičnog dela Lažno prijavljivanje iz člana 334. Krivičnog zakonika ili krivičnog dela Davanje lažnog iskaza iz člana 335. Krivičnog zakonika, doprinosi efikasnijem radu Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici, imajući u vidu da se na ovaj način postiže svrha kako specijalne tako i generalne prevencije na učinioce ovih krivičnih dela, odnosno smanjenje broja lažnih prijava za nasilje u porodici, kao i davanja lažnih ikaza. Takođe, na ovaj način omogućeno je usmeravanje stručnih kadrova i sredstava u okviru rada ovog odeljenja na postupanje po krivičnim prijavama iz kojih proizilazi osnov sumnje da se u radnjama prijavljenih lica stiču svi bitni elementi krivičnog dela Nasilje u porodici iz člana 194. Krivičnog zakonika.

Lažne žrtve nasilja u porodici zloupotrebljavaju prava

Tokom nešto više od godinu primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici bilo je i više zloupotreba prava, tako što su pojedine osobe

lažno prijavljivale nasilnika i sebe predstavljale kao žrtve ili su pak lažno svedočile o nepostojećem nasilju.

Lažno prijavljuju porodično nasilje iz ljubomore i osvete, a nisu ni svesni da time čine dva krivična dela

Usled ovakvog ponašanja članova porodice često dolazi i do zloupotrebe dece

Tokom nešto više od godine dana primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici bilo je i više zloupotreba prava, tako što su pojedine osobe lažno prijavljivale nasilnika i sebe predstavljale kao žrtve ili su pak lažno svedočile o nepostojećem nasilju.

U Prvom osnovnom javnom tužilaštvu u Beogradu za Tanjug kažu da su razni motivi za ovakvo ponašanje članova porodice.

Najčešće je reč o ličnoj osveti, zatim mogućoj uceni radi ostvarivanja neke materijalne koristi, nezadovoljstva zbog kršenja obećanja člana porodice da će prestati da konzumira alkohol ili drogu, dok je kod supružnika često i preljuba motiv za lažno prijavljivanje ili lažno svedočenje.

Takođe, usled ovakvog ponašanja članova porodice često dolazi i do zloupotrebe dece, a u većim porodičnim zajednicama moguće su zloupotrebe koje čine tazbinski srodnici, kao i pobočni krvni srodnici.

Ovaj vid zloupotrebe zakonskih prava zakonom je sankcionisan kroz dva krivična dela „lažno prijavljivanje“ i „davanje lažnog iskaza“.

U Prvom osnovnom tužilaštvu u toku je postupanje po više krivičnih prijava za ova dela, a kao najupečatljviiji slučaj navode postupak u kojem je dežurni zamenik tužioca nalog da se protiv M. S. (44) podnese krivična prijava zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje.

Odeljenje za borbu protiv nasilja u porodici Prvog osnovnog tužilaštva je za godinu dana primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici postupalo po čak 322 prijave za porodično nasilje ili neposrednu opasnost od njega, kao i po više od 600 krivičnih prijava za krivično delo nasilje u porodici, a tokom rada susrelo se i sa sumnjama da je reč o zloupotrebi prava.

U tužilaštvu kažu da se po službenoj dužnosti započinje krivično gonjenje osobe ukoliko se tokom izvođenja dokaza u postupku zbog krivičnog dela nasilje u porodici utvrdi da je došlo do lažnog prijavljivanja ili lažnog svedočenja i da je postojala namera osobe koja je prijavila lažno delo ili dala lažni iskaz, kao i da to nije preduzela usled opravdanog straha ili lične percepcije.

Naime, nakon podnošenja krivične prijave za nasilje u porodici, Tim za koordinaciju, koji čine postupajući zamenik javnog tužioca, voditelj slučaja Centra za socijalni rad i nadležni policijski službenik, procenjuje postojanje visine i stepena rizika od nasilja.

Ukoliko Tim utvrdi da u konkretnom slučaju postoji visok stepen rizika, postupajući zamenik javnog tužioca sprovodi dokazne radnje kako bi utvrdio da li su u konkretnom slučaju ostvareni svi bitni elementi krivičnog dela nasilje u porodici.

Međutim, ukoliko se u radnjama prijavljene osobe ne stiču svi bitni elementi navedenog krivičnog dela, to ne znači da će odmah postojati krivično delo lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza, jer tim u svakom konkretnom slučaju procenjuje subjektivni osećaj žrtve.

To je, kako kažu u tužilaštvu, posebno važno u slučajevima kada se kao posledica krivičnog dela nasilje u porodici javlja ugrožavanje spokojstva ili duševnog stanja člana porodice.

U tužilaštvu napominju da je postojanje krivičnih dela lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza u praksi lakše dokazivo kada se radi o fizičkom nasilju.

Na primer, kada osoba tvrdi da ju je povredio prijavljeni na određeni način i u prilog svojih tvrdnji priloži medicinsku dokumentaciju, a u toku dokaznog postupka veštačenjem bude utvrđeno da mehanizam nastanka povreda ne odgovara navodima osobe koja je prijavila nasilje.

Ista situacija je i ukoliko osoba tvrdi da je nad njom izvršeno nasilje u određeno vreme i na određenom mestu, a iz drugih izvedenih dokaza (na primer uvidom u putnu ispravu ili snimak sa sigurnsonih kamera) bude utvrđeno da prijavljeni nije bio prisutan u navedeno vreme na navedenom mestu.

Takođe, ukoliko prilikom samog prijavljivanja krivičnog dela nasilje u porodici dežurni zamenik na osnovu svih raspoloživih dokaza, izjava učesnika događaja i očevidaca, utvrdi da se u konkretnom slučaju radi o lažnom prijavljivanju, on daje nalog nadležnoj policijskoj stanici da se protiv navodne žrtve podnese krivična prijava za krivično delo lažno prijavljivanje.

Zbog svih tih razloga je i došlo do krivične prijave protiv gore pomenute M.S. (44).

U Prvom osnovnom tužilaštvu kažu da otpočinjanje krivičnog gonjenja po službenoj dužnosti zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje ili krivičnog dela davanje lažnog iskaza doprinosi efikasnijem radu Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici, imajući u vidu da se na ovaj način postiže svrha kako specijalne tako i generalne prevencije na učinioce ovih krivičnih dela, i utiče na smanjenje broja lažnih prijava i lažnih iskaza.

Takođe, na ovaj način omogućeno je usmeravanje stručnih kadrova i sredstava na postupanje po krivičnim prijavama kod kojih postoji osnov sumnje da su žrtve porodičnog nasilja, ističu u tužilaštvu.

Preuzeto sa sajta Telegraf

Lažno prijavljuju nasilje u porodici zbog OSVETE, UCENE ILI PRELjUBE, podignute i prve krivične prijave

Tokom nešto više od godinu primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici bilo je i više zloupotreba prava, tako što su pojedine osobe lažno prijavljivale nasilnika i sebe predstavljale kao žrtve ili su pak lažno svedočile o nepostojećem nasilju.

U Prvom osnovnom javnom tužilaštvu u Beogradu za Tanjug kažu da su razni motivi za ovakvo ponašanje članova porodice.

Osveta, ucena i preljuba

Najčešće je reč o ličnoj osveti, zatim mogućoj uceni radi ostvarivanja neke materijalne koristi, nezadovoljstva zbog kršenja obećanja člana porodice da će prestati da konzumira alkohol ili drogu, dok je kod supruznika često i preljuba motiv za lažno prijavljivanje ili lažno svedočenje.

Takođe, usled ovakvog ponašanja članova porodice često dolazi i do zloupotrebe dece, a u većim porodičnim zajednicama moguće su zloupotrebe koje čine tazbinski srodnici, kao i pobočni krvni srodnici.

Ovaj vid zloupotrebe zakonskih prava zakonom je sankcionisan kroz dva krivična dela „lažno prijavljivanje“ i „davanje lažnog iskaza“.

U Prvom osnovnom tužilaštvu u toku je postupanje po više krivičnih prijava za ova dela, a kao najupečatljviiji slučaj navode postupak u kojem je dežurni zamenik tužioca nalog da se protiv M. S. (44) podnese krivična prijava zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje.

Odeljenje za borbu protiv nasilja u porodici Prvog osnovnog tužilaštva je za godinu dana primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici postupalo po čak 322 prijave za porodično nasilje ili neposrednu opasnost od njega, kao i po više od 600 krivičnih prijava za krivično delo nasilje u porodici, a tokom rada susrelo se i sa sumnjama da je reč o zloupotrebi prava.

U tužilaštvu kažu da se po službenoj dužnosti započinje krivično gonjenje osobe ukoliko se tokom izvođenja dokaza u postupku zbog krivičnog dela nasilje u porodici utvrdi da je došlo do lažnog prijavljivanja ili lažnog svedočenja i da je postojala namera osobe koja je prijavila lažno delo ili dala lažni iskaz, kao i da to nije preduzela usled opravdanog straha ili lične percepcije.

Naime, nakon podnošenja krivične prijave za nasilje u porodici, Tim za koordinaciju, koji čine postupajući zamenik javnog tužioca, voditelj slučaja Centra za socijalni rad i nadležni policijski službenik, procenjuje postojanje visine i stepena rizika od nasilja.

Ukoliko Tim utvrdi da u konkretnom slučaju postoji visok stepen rizika, postupajući zamenik javnog tužioca sprovodi dokazne radnje kako bi utvrdio da li su u konkretnom slučaju ostvareni svi bitni elementi krivičnog dela nasilje u porodici.

Važan je subjektivni osećaj žrtve

Međutim, ukoliko se u radnjama prijavljene osobe ne stiču svi bitni elementi navedenog krivičnog dela, to ne znači da će odmah postojati krivično delo lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza, jer tim u svakom konkretnom slučaju procenjuje subjektivni osećaj žrtve.

To je, kako kažu u tužilaštvu, posebno važno u slučajevima kada se kao posledica krivičnog dela nasilje u porodici javlja ugrožavanje spokojstva ili duševnog stanja člana porodice.

U tužilaštvu napominju da je postojanje krivičnih dela lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza u praksi lakše dokazivo kada se radi o fizičkom nasilju.

Kad se tvrdnja ne poklapa sa dokazima

Na primer, kada osoba tvrdi da ju je povredio prijavljeni na određeni način i u prilog svojih tvrdnji priloži medicinsku dokumentaciju, a u toku dokaznog postupka veštačenjem bude utvrđeno da mehanizam nastanka povreda ne odgovara navodima osobe koaj je prijavila nasilje.

Ista situacija je i ukoliko osoba tvrdi da je nad njom izvršeno nasilje u određeno vreme i na određenom mestu, a iz drugih izvedenih dokaza (na primer uvidom u putnu ispravu ili snimak sa sigurnsonih kamera) bude utvrđeno da prijavljeni nije bio prisutan u navedeno vreme na navedenom mestu.

Takođe, ukoliko prilikom samog prijavljivanja krivičnog dela nasilje u porodici dežurni zamenik na osnovu svih raspoloživih dokaza, izjava učesnika događaja i očevidaca, utvrdi da se u konkretnom slučaju radi o lažnom prijavljivanju, on daje nalog nadležnoj policijskoj stanici da se protiv navodne žrtve podnese krivična prijava za krivično delo lažno prijavljivanje.

Zbog svih tih razloga je i došlo do krivične prijave protiv gore pomenute M.S. (44).

U Prvom osnovnom tužilaštvu kažu da otpočinjanje krivičnog gonjenja po službenoj dužnosti zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje ili krivičnog dela davanje lažnog iskaza doprinosi efikasnijem radu Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici, imajući u vidu da se na ovaj način postiže svrha kako specijalne tako i generalne prevencije na učinioce ovih krivičnih dela, i utiče na smanjenje broja lažnih prijava i lažnih ikaza.

Takođe, na ovaj način omogućeno je usmeravanje stručnih kadrova i sredstava na postupanje po krivičnim prijavama kod kojih postoji osnov sumnje da su žrtve porodičnog nasilja, ističu u tužilaštvu.

Preuzeto sa sajta Blic

RAZLIČITI MOTIVI! Lažne žrtve nasilja u porodici zloupotrebljavaju prava!

Tokom nešto više od godinu primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici bilo je i više zloupotreba prava, tako što su pojedine osobe lažno prijavljivale nasilnika i sebe predstavljale kao žrtve ili su pak lažno svedočile o nepostojećem nasilju

U Prvom osnovnom javnom tužilaštvu u Beogradu za Tanjug kažu da su razni motivi za ovakvo ponašanje članova porodice.

Najčešće je reč o ličnoj osveti, zatim mogućoj uceni radi ostvarivanja neke materijalne koristi, nezadovoljstva zbog kršenja obećanja člana porodice da će prestati da konzumira alkohol ili drogu, dok je kod supruznika često i preljuba motiv za lažno prijavljivanje ili lažno svedočenje.

Takođe, usled ovakvog ponašanja članova porodice često dolazi i do zloupotrebe dece, a u većim porodičnim zajednicama moguće su zloupotrebe koje čine tazbinski srodnici, kao i pobočni krvni srodnici.

Ovaj vid zloupotrebe zakonskih prava zakonom je sankcionisan kroz dva krivična dela „lažno prijavljivanje“ i „davanje lažnog iskaza“.

U Prvom osnovnom tužilaštvu u toku je postupanje po više krivičnih prijava za ova dela, a kao najupečatljviiji slučaj navode postupak u kojem je dežurni zamenik tužioca nalog da se protiv M.S. (44) podnese krivična prijava zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje.

Odeljenje za borbu protiv nasilja u porodici Prvog osnovnog tužilaštva je za godinu dana primene Zakona o sprečavanju nasilja u porodici postupalo po čak 322 prijave za porodično nasilje ili neposrednu opasnost od njega, kao i po više od 600 krivičnih prijava za krivično delo nasilje u porodici, a tokom rada susrelo se i sa sumnjama da je reč o zloupotrebi prava.

U tužilaštvu kažu da se po službenoj dužnosti započinje krivično gonjenje osobe ukoliko se tokom izvođenja dokaza u postupku zbog krivičnog dela nasilje u porodici utvrdi da je došlo do lažnog prijavljivanja ili lažnog svedočenja i da je postojala namera osobe koja je prijavila lažno delo ili dala lažni iskaz, kao i da to nije preduzela usled opravdanog straha ili lične percepcije.

Naime, nakon podnošenja krivične prijave za nasilje u porodici, Tim za koordinaciju, koji čine postupajući zamenik javnog tužioca, voditelj slučaja Centra za socijalni rad i nadležni policijski službenik, procenjuje postojanje visine i stepena rizika od nasilja.

Ukoliko Tim utvrdi da u konkretnom slučaju postoji visok stepen rizika, postupajući zamenik javnog tužioca sprovodi dokazne radnje kako bi utvrdio da li su u konkretnom slučaju ostvareni svi bitni elementi krivičnog dela nasilje u porodici.

Međutim, ukoliko se u radnjama prijavljene osobe ne stiču svi bitni elementi navedenog krivičnog dela, to ne znači da će odmah postojati krivično delo lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza, jer tim u svakom konkretnom slučaju procenjuje subjektivni osećaj žrtve.

To je, kako kažu u tužilaštvu, posebno važno u slučajevima kada se kao posledica krivičnog dela nasilje u porodici javlja ugrožavanje spokojstva ili duševnog stanja člana porodice.

U tužilaštvu napominju da je postojanje krivičnih dela lažno prijavljivanje ili davanje lažnog iskaza u praksi lakše dokazivo kada se radi o fizičkom nasilju.

Na primer, kada osoba tvrdi da ju je povredio prijavljeni na određeni način i u prilog svojih tvrdnji priloži medicinsku dokumentaciju, a u toku dokaznog postupka veštačenjem bude utvrđeno da mehanizam nastanka povreda ne odgovara navodima osobe koaj je prijavila nasilje.

Ista situacija je i ukoliko osoba tvrdi da je nad njom izvršeno nasilje u određeno vreme i na određenom mestu, a iz drugih izvedenih dokaza (na primer uvidom u putnu ispravu ili snimak sa sigurnsonih kamera) bude utvrđeno da prijavljeni nije bio prisutan u navedeno vreme na navedenom mestu.

Takođe, ukoliko prilikom samog prijavljivanja krivičnog dela nasilje u porodici dežurni zamenik na osnovu svih raspoloživih dokaza, izjava učesnika događaja i očevidaca, utvrdi da se u konkretnom slučaju radi o lažnom prijavljivanju, on daje nalog nadležnoj policijskoj stanici da se protiv navodne žrtve podnese krivična prijava za krivično delo lažno prijavljivanje.

Zbog svih tih razloga je i došlo do krivične prijave protiv gore pomenute M.S. (44).
U Prvom osnovnom tužilaštvu kažu da otpočinjanje krivičnog gonjenja po službenoj dužnosti zbog krivičnog dela lažno prijavljivanje ili krivičnog dela davanje lažnog iskaza doprinosi efikasnijem radu Odeljenja za borbu protiv nasilja u porodici, imajući u vidu da se na ovaj način postiže svrha kako specijalne tako i generalne prevencije na učinioce ovih krivičnih dela, i utiče na smanjenje broja lažnih prijava i lažnih ikaza.

Takođe, na ovaj način omogućeno je usmeravanje stručnih kadrova i sredstava na postupanje po krivičnim prijavama kod kojih postoji osnov sumnje da su žrtve porodičnog nasilja, ističu u tužilaštvu.

Preuzeto sa sajta Informer